کتاب آفرینش نیایش

من خدایی دارم که در این نزدیکی ست مهربان خوب قشنگ چهره اش نورانی ست گاه گاهی سخنی میگوید با دل کوچک من سخنی ساده تر از سخن ساده ی من او مرا میفهمد او مرا میخواند نام او ذکر من است در غم و در شادی آن زمان رقص کنان میخندم که خدا یاد من است که خدا یار من است او خدایی ست که مرا می خواهد   ...

شنيدن يك جمله كوتاه از تو براي من ترجمه عشق است وجودت را براي هميشه كنارم خواهانم و از صميم قلب دوست دارم نیایشم ، در كنار مهرباني چون تو زندگي كردن بهترين موهبت است و هنوز نميدانم چه چيزي مرا لايق اين موهبت كرده است . ...

پیش از اینها فکر می‌کردم خدا  خانه‌ای دارد کنار ابرها مثل قصر پادشاه قصه‌ها   خشتی از الماس و خشتی از طلا پایه‌های برجش از عاج و بلور   بر سر تختی نشسته با غرور ماه ، برق کوچکی از تاج او هر ستاره، پولکی از تاج او اطلس پیراهن او، آسمان   نقش روی دامن او، کهکشان رعد و برق شب، طنین خنده‌اش  سیل و توفان ، نعره توفنده‌اش دکمه پیراهن او، آفتاب  برق تیغ خنجر او، ماهتاب هیچکس از جای او آگاه نیست   هیچکس را در حضورش راه نیست پیش از اینها خاطرم دلگیر بود از خدا در ذهنم این تصویر بود آن خدا بی‌رحم بود و خش...

    روز مرگ قساوت ها روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست. روز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود. روز مبعث، روز میلا...

منم زیبا که زیبا بنده ام را دوست میدارم تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید   ترا در بیکران دنیای تنهایان   رهایت من نخواهم کرد   رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود   تو غیر از من چه میجویی؟   تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟ تو راه بندگی طی کن عزیز من، خدایی خوب میدانم   تو دعوت کن مرا با خود به اشکی، یا خدایی میهمانم کن   که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم   طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت   که عاشق میشوی بر ما و عاشق میشوم بر تو که   وصل عاشق و معشوق هم، آهسته میگویم، خد...

  پريشانم،  چه مي‌خواهي‌ تو از جانم؟!  مرا بي ‌آنکه خود خواهم اسير زندگي ‌کردي.  خداوندا!  اگر روزي ‌ز عرش خود به زير آيي  لباس فقر پوشي  غرورت را براي ‌تکه ناني  ‌به زير پاي‌ نامردان بياندازي‌  و شب آهسته و خسته  تهي‌ دست و زبان بسته  به سوي ‌خانه باز آيي  زمين و آسمان را کفر مي‌گويي  نمي‌گويي؟!  خداوندا!  اگر در روز گرما خيز تابستان  تنت بر سايه‌ي ‌ديوار بگشايي  لبت بر کاسه‌ي‌ مسي‌ قير اندود بگذاري  و قدري آن طرف‌تر  عمارت‌هاي ‌مرم...

  این فرشته ساده است و خط خطی      سر به زیر و یک کمی خجالتی ست بوی سیـــب می دهــد ‏‏، لبــــاس او      دامنش حریر سبـــــز و صورتی ست گوشــــواره هایـــش از ستاره است       ت اجش از شهاب سنگ قیمتی ست سرمه های نقطه چین چشم هاش      ریزه هایی از طلاست‏‏‏ ، زینتی ست تکه ای بهشــت توی دستش است       خنــده های کوچکش قیـامتی ست دشمنی همیشــه در کمین اوست      دشمنش،بد وحسود و ل...

فرشته تصمیمش رو گرفته بود.پیش خدا رفت وگفت: خدایا می خواهم زمین را از نزدیک ببینم. اجازه می خواهم ومهلتی کوتاه. دلم بی تاب تجربه ای زمینی است. خداوند درخواست فرشته را پذیرفت. فرشته گفت تا باز گردم بالهایم را اینجا می سپارم.این بالها در زمین چندان به کار من نمی ایند.خداوند بالهای فرشته را بر روی پشته ای از بالهای دیگر گذاشت و گفت: بالهایت را به امانت نگاه می دارم اما بترس که زمین اسیرت نکند زیرا که خاک زمینم دامنگیراست.فرشته گفت باز می گردم حتما باز می گردم.این قولی است که فرشته ای به خدا می دهد. فرشته به زمین امد و از دیدن ان همه فرشته بی بال تعجب کرد. او هر که را می دید به یاد می اورد زیرا قبلا او را در بهشت دیده بود. اما نمی فهمی...

  آمــــدم ای شــــاه ، پنــــاهم  بده   خط امانـــی ز گنـــــــاهم بده ای  حَرمَـــت  ملجـــأ  درمانـــدگان   دور مــران از در و ، راهـم بده ای گل بی خـــار گلستـان عشق    قرب مکانی چو گیــــاهم بده لایق وصـل تو  که  مــن  نیستــم     اِذن به یک لحظه نگاهم بده ای که حَریمت به  مَثَل کهرباست     شوق‌وسبک‌خیزی‌کاهم بده تا کـه ز عشق تو گدازم چو شمع    گرمی جــانسـوز به آهم بده لشگر شیطان به کمین من است    بی‌کسـم‌...