کلاغ پر

گفتند : کلاغ ؟ شادمان گفتم : پــــــــر!

گفتند : کبوتر آسمان ؟ گفتم : پــــــــر!

                    گفتند : خودت ؟...به اوج اندیشیدم

                در حسرت رنگ آسمان گفتم : پــــــــر!

 گفتند : مگر پرنده ای؟ خندیدم

گفتند : تو باختی! و من رنجیدم

                     در بازی کودکان فریبم دادند

               احساس بزرگ پر زدن را چیدند!

آنروز به خاک آشنایم کردند،

از نغـــمه پرواز جدایم کردند،

                     آن باور آسمانی از یادم رفت!

                در پهنه ی این زمین رهایم کردند

حالا همه عزم پر گرفتن دارند!

  دستان مرا دوباره می آزارند!

                     همراه نگاه مات و بی باور من

                 از روی زمین به آسمان می بارند

گفتند : پرنده ای! گریه ام را دیدند

    دیوانه ی خاک بودم و فهمیدند

                    گفتم : که نمی پرم، نگاهم کردند

                          بر بازی اشتباه من خندیدند!