باران ...

نیایشم ...

دستت اگر برای گرفتن قطره ای باران رفت، از شمارش روزها خسته نشو؛ که باران در راه است و تو هنوز در آغاز راهی... ./

باران سرانجام از پس ابرهای تیره بر تو می بارد و تو را در زلال قطراتش پاک می کند، از باریدن مأیوس نشو که لذت طهارت و پاک شدن در انتظار کشیدن است./

انتظار برای باران تو را صبور می کند، عشق را در تو بارور و قلبت را از خواستن لبریز می سازد؛ و زمانی که ببارد تو را برای لمس تک تک قطره هایش بی تاب می کند./

باران معجزه زیستن و فرصت کاشتن است، لحظه ناب از خود بی خود شدن و در آرامش آبیش رها شدن. باران طراوت یک نیایش و فرصت برآورده شدن حاجات است./

پس بمان که صدای قدم هایش از دور به گوش می رسد، و در صبح فردا بوی خاک باران خورده تو را خشنود می سازد؛ و آن گاه است که پاداش صبر خود را از دستان پر سخاوت آسمان خواهی گرفت./