یه شعر قشنگ دیگه

گلــــم ! از خــود رهيـــدن را بيــاموز

به سر منـزل رسيـــدن را بياموز

مجال تنـــگ و راهــي دور در پيــــش

به پاهايـــت دويــــدن را بياموز

زمين بي عشق خاكي سرد و مرده ست

به قلب خـود  تپيــــدن را بياموز

جهان جولانــگهي همــواره زيبـــاست

به چشمت خوب ديـدن را بياموز

بيامـــــوز، آفــــريـدن را تــوانــــــــا

توانا  ، آفـــريـــــــدن را بياموز

جهـــــان طعــــم شـــراب كهنـه دارد

به لبهـــايت چشيـــدن را بياموز

تو اهـــــل آسمـــاني اي زمينـــــــــي

به بال خود پريــــــدن را بياموز

صدايـــــت مي كننـــد از عالتـم عشـق

به گوش جان شنيــدن را بياموز

نسيمــــــي باش و از باد بهـــــــــاري

سحرگاهان  وزيــــدن را بياموز

تو ابر رحمتـــــي ، گاهي فـــــــرو ريز

ز اشك خود چكيـــدن را بياموز

گـــذارت گــــر ز راهي پر گل افتـــاد

به دست خود نچيـــدن را بياموز

به عـــــاشـــق غمــزه و غم ميفروشند

از اول تو خريـــــــدن را بياموز

سبك همــــواره بار زنــــدگي نيســت

به دوش خود كشيــدن را بياموز

كمانــــت مي كنــــد اين بار سنگيـــن

از اول تو خميـــــــدن را بياموز

جهـــــان از هــر دو دارد ، شادي و غم

شكيبــــا داغ ديــــدن را بياموز

به دنيـــا دل سپـــردن نيســـت دشوار

ز دنيـــا دل بريـــــدن را بياموز

نيـــــــــاسودن به دوران جــــــــواني

به پايــــان آرميــــدن را بياموز

به جــــولان در سخــن"سالك" مپرداز

دمـي در خود خزيــدن را بياموز